وقتی که نزدیک غروب آسمان قرمز می شود یاد سخنی از جناب دکتر شریعتی می افتم که از ابوالعلا معری نقل کرده و مضمون آن این است که: این سرخی آسمان خونخواهیی است که آسمان از خون حسین بن علی اعلام کرده است.
امروز اصل این شعر را پیدا کردم:
وعلي الدهر من دماء الشهيدي
ن علي و نجله شاهدان
فهما في اواخر الليل فجرا
ن و في اوّلياته شفقان
ثبتا في قميصه ليجيء ال
حشر مستعدياً الي الرحمن
(شبر، 1422 ق، ج2، ص 298).
بر چهره روزگار از خون دو شهيد علي و فرزندش دو شاهد نقش بسته است. آن دو شاهد در پايان سياهي شب، سرخي فجر است و در آغاز آن، شفق خونرنگ، اين سرخي بر پيراهن او نقش شده است تا روز قيامت برخداي رحمان دادخواهي کند.
ابوالعلا معري (م. 499ق) شاعر برجسته و نابيناي عرب
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر