دوشنبه، بهمن ۱۲، ۱۳۸۸

در جنگل نوشهر


۲ نظر:

مجید صانعی گفت...

خداوندا / تو که با کلامی / زمین و آسمان ها را آفریدی / چنان کن / که من / چون آبی باشم / که در خاک تشنه فرو می رود / و یا چون پروانه ای باشم / که پیش از غروب افتاب می میرد

ناشناس گفت...

قومي متفكرند در مذهب و دين
قومي متحيرند در شك و يقين

ناگاه منادي يي درآيد زكمين
كاي بيخبران، راه نه آنست و نه اين