چهارشنبه، فروردین ۱۲، ۱۳۸۳

من به قدري در برابر شاگردانم احساس حقارت کرده ام و داشته ام که اندازه ندارد، چون ديدم کساني که حتي من اول آنها را در خط انداختم، از من در عمل و فضيلت اخلاقي فرسنگ ها جلوترند. بعد يکمرتبه يادم مي آيد که چطور من اين کمبود را موقعي که پشت تريبون بودم يا در کلاس فلسفه مي فرمودم! احساس نمي کردم.

__________________________

دکتر شريعتي مجموعه آثار 10 صفحه 122

هیچ نظری موجود نیست: