گلچيني از وبلاگ:

http://hamzeh1234.persianblog.com/

 گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند

 

  در غنچه نخست هفته اي ناز کنند

 

  چون ديده به ديدار جهان باز کنند

 

  از شرم رخت ريختن آغاز کنند

 

                                      انوري

 

  دنيا طلبان ز حرص مستند همه

 

  موسي كش و فرعون پرستند همه

 

  هر عهد كه با خداي بستند همه

 

  از دوستي حرص شكستند همه

 

                           ابو سعيد ابوالخير

 

عشق آمد وشد چو خونم اندر رگ و پوست

 

 تا کرد مرا خالي و پر کرد ز دوست

 

 اجزاي وجودم همگي دوست گرفت

 

 ناميست ز من باقي و باقي همه اوست

 

                                     ابوالسعيد ابوالخير

 

جز سر کوي تو اي دوست ندارم جايي

 

در سرم نيست به جز خاک درت سودايي

 

بر در ميکده و بتکده و مسجد و دير

 

سجده آرم که تو شايد نظري بنمايي

 

مشکلي حل نشد از مدرسه و صحبت شيخ

 

غمزه اي تا گره از مشکل ما بگشايي

 

اين همه ما و مني صوفي و درويش نمود

 

جلوه اي تا من و ما را ز دلم بزدايي

 

نيستم نيست که هستي همه در نيستي است

 

هيچم و هيچ که در هيچ نظر فرمايي

 

پي هرکس شدم از اهل دل و حال و طرب

 

نشنيدم طرب از شاهد بزم آرايي

 

عاکف درگه آن پرده نشينم شب و روز

 

تا به يک غمزه او قطره شود دريايي

 

--------
 الهي ان اخذتني بجرمي اخذتک بعفوک

 

 و ان اخذتني بذنوبي اخذتک بمغفرتک

 

 و ان ادخلتني النار اعلمت اهلها اني احبک

 

 خدايا اگر از خطاهايم بپرسي ، از بخششت مي پرسم

 

 و اگر از گناهانم جويا شوي ، از مغفرت و کرمت سوال مي کنم

 

 و اگر مرا در آتش کني به اهل جهنم نيز خواهم گفت که من تو را دوست مي داشتم.

 

                                                           قسمتهايي از مناجات شعبانيه

 

------------
عاشق به مکان در طلب جانان است

 

جانانه برون ز حيز امکان است

 

نايد به مکان آن ، نرود اين ز مکان

 

اين است که درد عشق بي درمان است
---------------------
 اين عمر به ابر نوبهاران ماند

 

 اين ديده به سيل کوهساران ماند

 

 اي دوست چنان بزي که بعد از مردن

 

 انگشت گزيدني به ياران ماند

 

 

 در دل چو کجيست روي بر خاک چه سود

 

 چون زهر به دل رسيد ترياک چه سود

 

 تو ظاهر خود به جامه آراسته اي

 

 دلهاي پليد و جامه پاک چه سود

 

 

 وافريادا ز عشق ، وافريادا

 

 کارم به يکي طرفه نگار افتادا

 

 گر داد من شکسته دادا، دادا

 

 ورنه من و عشق هرچه بادا، بادا