خود را در فرمان تاختن ديگر است

و

خود را در ارادت معشوق باختن ديگر

عين القضات – شهيد عشق -

 

اي دوست آدمي که او را ارادت وا ديد آمد در مثال به مورچه ماند که به کعبه مي رود از خراسان ، چه گويي؟ مورچه هرگز به خودي خود به کعبه تواند رفتن؟ هيهات! که اگر هزار سال جان کند که هم هيچ نبود. اما اگر خود را بر پر کبوتري يا بازي بندد ، راه بر وي آسان شود. اما کار مورچه در آن است که خود را بر پر کبوتر بندد، چون بربست راه او برسيد، راه کبوتر مانده بود و به يک روز به کعبه توان رسيد به پر کبوتر و کار مريد در آن است که خود را چون بر پر پير بندد و چون بربست راه مريد برسيد و آن راه پير است که مانده است و عالم ها بگردي که مريد را نيابي تا داني شيخ ابوالقاسم گرگاني مي گويد: چندين سال است که مي خواهم تا مريدي بيابم!

مريد ابليس صفت بايد که بود تا از او چيزي آيد . خود را در فرمان تاختن ديگر است و خود را در ارادت معشوق باختن ديگر. بر فرمان معشوق مطلع بودن ديگر است و بر ارادت معشوق مطلع بودن ديگر .

 جوانمردا! فرمان بيرون است و ارادت درون. اگر مثلا پدري فرزند خود را گويد که بسيار مرا منواز که از تو خجل شدم و آن پسر اکرام پدر زيادت کند. مخالف او نيست، لعمري مخالف فرمان است وليکن مخالف ارادت نيست.

اگر سلطان محمود وا اياز گفتي که برو خدمت ديگري کن و او برفتي خطا بودي ، آن کسي که در آن مقام فرمان برد نا پخته است.

جوانمردا! خداي تعالي گفت: «سارعوا الي مغفرت من ربکم و جنت عرضها السموات والارض» * ، طامعان آنجا که فرموده بود دويدند ، ليکن بسياري عاشقان گفتند: کجا رويم؟

گفتي دگري بين کنم اي بينايي

گر تو دگري چو خويشتن بنمايي

بار خدايا ! طالبان تو کجا به بهشت قانع شوند؟

گفتي که برو حديث ما کن کوتاه

اي دوست کجا روم کجا دانم راه

«ان اصحاب الجنت اليوم في شغل فاکهون» ** يعقوب چون از کنعان به مصر آيد به طلب يوسف آيد ، اگر نه نان ، گوشت و حلوا به کنعان هم بود، چه در دنيا خوردن و در آخرت هم خوردن ، حاشا و کَلـّا!

بهشت خود مائده ايست نهاده، تا خود عاشقان بهشت کدام اند و عاشقان خدا کدام. ..

تا  جان  دارم  عشق  تو  را   غمخوارم

بي جان غم عشق تو به کهس نسپارم

فردا      که     قيامت     آشکارا    گردد

مي آيم   و   اين   خمار   در  سر  دارم

________________

*   سوره ي 3 آيه ي 133

** سوره 36 آيه 55

     بخش هايي از نامه ي نهم عين القضات