هدف وسيله را توجيه مي کند

من که فکر مي کنم اين شعار خيلي هم صحيحه ، فقط مسئله اينه که هدف واقعا هدف باشه وگرنه من به خاطر اينکه صد تومن پول بيشتر گيرم بياد بزنم همه مردم اعم از دوست و غريبه رو بکشم که نشد هدف وقتي که هدف بالاترين ها باشه و رسيدن به کمال مطلق باشه ، اون موقع است که هر وسيله اي توجيه ميشه. وقتي که قرار باشه ما خودمون رو حضرت محبوب برسونيم ، يه جا ممکنه لازم باشه کسي رو بکشيم خوب بايد بکشيم ، يه جا ممکنه لازم بشه جون خودمون رو بديم ، خوب بايد جون رو بديم و اينها رو وقتي مطمئن شديم که جزء دستورات اوست و موجبات رضاي او رو فراهم ميکنه، حتي يک لحظه هم نبايد شک کنيم.

ببينيم عين القضات در اين مورد چه فرموده:

"اي عزيز به خدا رسيدن فرض است و لا بد هرچه به واسطه ي آن به خدارسند به نزديک طالبان فرض باشد.

عشق بنده را به خدا رساند ، پس عشق از بهر اين معني فرض راه آمد ، اي عزيز مجنون صفتي بايد که از نام ليلي شنيدن جان توان باختن، فارغ را از عشق ليلي چه باک و چه خبر ؟! و آنکه عاشق ليلي نباشد آنچه فرض راه مجنون بود ، او را فرض نبود. همه کس را آن ديده نباشد که جمال ليلي بيند و عاشق ليلي شود ... "

و يا به قول حافظ:

زلف دلدار چو زنار همي فرمايد

برو اي شيخ که شد بر تن ما خرقه حرام